TGuff

कस्तो खुशी (दुःखी) जीवन

एउटा लामो यात्रापछि आज फेरि बौद्ध स्तुपाको अघिल्तिर पुगेर मैले पुराना दिन सम्झिएँ। दुःख वा खुशीको कुनै विन्दू भेटिएन। स्टेट अफ माइन्ड शान्त र चंगा अनुभव भइरहेछ। बिहीबारको यो बिहानमा स्तुपा अगाडिको माने घुमाउने श्रद्धालु र परेवालाई चारो खुवाएर आनन्द लिनेहरुको भीड नै छ। मरुन वस्त्रधारी माहायानी भिक्षु-भिक्षुणीहरु स्तुपा पश्चिमतर्फबाट प्रार्थना गर्दैछन्। म सोचबिहीन भएर […]

Read More

सानुको संसार

सानुका गाउँमा आमा दिदीको कथा अलग्गै छ। काठमाडौमा सपिङ महल चाहर्नेहरुको जस्तो रहरलाग्दो हैन। पेट पाल्नकै लागि ‘लाहुर’ जानु यहाँका महिलाको बाध्यता हो। पहिला मुम्बई जानेहरु अहिले कुवेततिर लागेका रहेछन्। अनि अंकल-पापाहरु चाहिँ गाउँमै भेटिए। हिस्सी परेकी सानु तामाङलाई बुद्ध जयन्तीको दिन मैले उनी पढ्ने स्कूलमै भेट्टाएँ। हेलम्बु क्षेत्र (सिन्धुपाल्चोक) को नारायण निम्न माविमा। यो […]

Read More

गुन्द्रुके कपाल र उनीहरु

‘गुन्द्रुक जस्तो कपाल भएको अंकल !’ सागर, १३ ले मेरो पछाडि मात्र गर्ने रमाइलो टिप्पणी। ‘अङ्कल हजुर होलीमा हामीसँगै रङ खेल्ने है’, उसले भन्यो। ‘पिचकारी हानेर मलाई भिजाउँछौ होला !’ मेरो शंका सुन्नासाथ उ छटपटिए जस्तै देखियो तोडले दगुर्‍यो। अनि केही पर पुगेर ठूलो स्वरमा करायो- ‘भिजाउदैनौं, बरु गुन्द्रुके कपाल रंगाइदिन्छौं !’ उफ! ‘हजुर भन्ने […]

Read More

पासपोर्ट नपाए मध्यराति नारायणहिटी जानु

सोमबारको मध्य राति सिमसिमे पानी परिरहँदा नारायणहिटी पश्चिम गेटमा पासपोर्टका लागि सर्वसाधारणको लाइन सुरु भइसकेको थियो। बत्तीको मधुरो प्रकाशमा लाइनका १३ जनालाई मैले सडक छेउबाट नियालेँ। त्यसले मेरो राष्ट्रको एउटा वास्तविक चित्र प्रस्तुत गरिरहेथ्यो। ‘सेवा दिने कर्मचारीलाई पो कार्यालय समय १०-५। सेवा लिने पहुँचबिहीन सर्वसाधारण हौ भने मध्य रातदेखि नै लाइनमा बस।’ यो त्यही पश्चिम […]

Read More

प्रेमले छोयो उसलाई

‘हो, मैले उसप्रति प्रेमको भावना राख्न चाहेकी हुँ, कहिलै प्रेमपत्र लेख्न नसकेकी पनि हुँ। लेखे पनि केरमेट गरेर फालेकी हुँ। लेखेर तम्तयार राखे पनि पठाउन हिचकिचाएकी हुँ। तर अब म उसलाई सम्झिएर नजिक भइरहनु पर्ने कारण थिएन। देशमा लोकतन्त्र आइसकेको थियो। म किन उसको सामन्ती प्रेमको बन्दी बनूँ ?’ बिहानको खाजापछि नारायण वाग्लेको मयूर टाइम्स […]

Read More

सामान्य केटी झरना

गएको दसैंमा विपश्यना ध्यान गर्न बुढानिलकण्ठ पुगेका धेरैले उनलाई चिन्न नसकेर फर्की-फर्की हेरेका थिए। र, झुक्किँदै भनेका थिए, ‘तपाईं झरना बज्राचार्यजस्तै हुनुहुँदो रै’छ।’ उनलाई नचिन्नु स्वाभाविक थियो। म्युजिक भिडियो र सिनेमाको पर्दामा देखिने उनका मादक आँखा त्यतिबेला प्रकृतिको जिम्मामा थिए, कृत्रिम गाजलबिना। अरू सौन्दर्य साधनले पनि उनको शरीरलाई छोएको थिएन। नेपाली ग्ल्यामर दुनियाँकी ‘बोल्ड एन्ड […]

Read More